De ‘Romans Durs’ van George Simenon
Georges Simenon (1903–1989) is wereldwijd bekend geworden met zijn onverstoorbare commissaris Maigret. Maar naast de vijfenzeventig politieromans schreef hij nog een ander, minstens zo indrukwekkend deel van zijn oeuvre: de zogenoemde romans durs. Dit zijn psychologische romans waarin geen speurder optreedt, maar waarin de lezer oog in oog komt te staan met gewone mensen die verstrikt raken in hun eigen driften, verlangens of zwakheden.
Dit boek, samengesteld door Rene Sance, biedt een toegankelijke gids door dat omvangrijke en vaak onderbelichte oeuvre. In korte beschrijvingen worden de verhalen geschetst, telkens aangevuld met de psychologische boodschap die erachter schuilgaat. Een kleine misstap die leidt tot een keten van rampzalige gebeurtenissen, een huwelijk dat langzaam verstikt in stilzwijgen, of een man die zichzelf tot gevangene maakt van zijn obsessies: Simenon laat zien hoe dun de scheidslijn is tussen een ‘normaal’ bestaan en een leven dat ontspoort.
De romans durs fascineren omdat ze genadeloos eerlijk zijn. Simenon schrijft zonder franjes en zonder oordeel. Zijn stijl is sober en trefzeker, maar tegelijk beklemmend en meeslepend. Juist daardoor dwingen deze verhalen ons om onszelf te herkennen in de eenzaamheid, de angst en het verlangen van zijn personages.
Dit boek nodigt uit tot (her)ontdekking. Het laat zien dat Simenons psychologische romans niet alleen spannende en aangrijpende lectuur zijn, maar ook tijdloze spiegels van onze eigen kwetsbaarheid. Wie eenmaal kennismaakt met dit deel van zijn oeuvre, ontdekt een schrijver die veel verder gaat dan Maigret alleen – een auteur die de menselijke ziel op haar scherpst en meest ontluisterend weet te raken.
